Χρώματα και Μορφές

Χρώματα και Μορφές στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης

της Θεονύμφης Γαϊτανάκη

     

         Κάθε φορά που αντικρίζω τις αποθήκες με τις τρίγωνες κεραμοσκεπές στην είσοδο του λιμανιού και τα κοντεϊνεράδικα του Θερμαϊκού, είναι πάντα σαν την πρώτη φορά.

     Ψαράδες ρίχνουν δολώματα στα καφεπράσινα νερά και ο ήλιος στιλπνός  τα στραφταλίζει.

        Εικόνα τετριμμένη θα μου πεις αλλά το λαμπύρισμα των νερών αποκτά εδώ υφή εκστατική.

        Οι γλάροι (μάλλον τα περιστέρια) που πετούν ολούθε ρίχνουν ματιές κινηματογραφικές, σαν από κείνα τα τοπία που συναντά κανείς στις «Ιστορίες Καθημερινής Τρέλας», ως εκδοχή της μπουκοβσκικής φιλοσοφίας.

        Άνθρωποι όλων των χρωμάτων και των ταυτοτήτων διασχίζουν το δρόμο. Ντόπιοι, φοιτητές, γυναίκες με μαντήλι μουσουλμανικό, οικογένειες, ποδηλάτες (η νέα εξ Ευρώπης συνήθειάς μας, καλοδεχούμενη), trendy και εναλλακτικοί παραθεριστές.

        Πιο μόνιμη παρουσία θα πρέπει να έχουν ο καστανάς και δύο έγχρωμοι πωλητές που στήνουν την πραμάτεια τους λίγο παραδίπλα.

         

         Φωτογραφικές μηχανές αιωρούνται πάνω στο στήθος, θέλουν να απαθανατίσουν τη στιγμή να κλείσουν μέσα τους, μια για πάντα, το θεσσαλονικιώτικο αέρα.

         Υπάρχουν και εκείνες που έχουν να κάνουν μάλλον με πιο ιδιοτελείς σκοπούς . Φωτογραφίες με μοναδικό σκοπό μια επικείμενη ανάρτησή τους στο facebook. Ζούμε δυστυχώς, παρά την πολυπολιτισμικότητά μας, στην εποχή της «selfieδονίας».