Διήγημα: Ο Σίσυφος στην πρεσβεία του Αχιλλέα- Μύθος ή Αλήθεια;

Ο Σίσυφος στην πρεσβεία του Αχιλλέα-Μύθος ή Αλήθεια;

Διήγημα της Δήμητρας Σιδηροπούλου

     

"Το κλέος αυτό κυβερνά τον Αχιλλέα..."

 Το Αυγουστιάτικο φεγγάρι σε συμπαρασύρει στη δίνη του πάθους, του ταξιδιού, μεθάς μαγεμένος από το φως του, στέκεσαι ανήμπορος να αντισταθείς στη γοητεία του. Ο Σίσυφος μελετούσε στο φως του φεγγαριού την Ιλιάδα του Ομήρου και διάβαζε την Ι ραψωδία ως αργά στο μπαλκόνι του τους στίχους για την πρεσβεία που στάλθηκε στον Αχιλλέα με στόχο να απαλύνει τη μήνιδα του. Δεν μπορεί να υπερέχει πάντα ο πόλεμος σκεφτόταν. Οι ηρωϊκές συνθήκες επιβάλλουν τα ιδανικά της εποχής, ανδρεία και γενναιότητα, τιμή και δόξα, ομιλία και αφοσίωση στον αρχηγό. Ο  Όμηρος από την άλλη επέλεξε τα πιο προσφιλή και οικεία πρόσωπα στον Αχιλλέα. Δεν μπορεί, ο Αχιλλέας πρέπει να εγκαταλείψει το θυμό του, πρέπει να γυρίσει στους Αχαιούς που τον έχουν ανάγκη γιατί δοκιμάζονται. Εξαντλούν όλα τα συναισθηματικά και λογικά επιχειρήματα, αλλά το κλέος αυτό κυβερνά τον Αχιλλέα, αυτό αναζητούν  και όλοι οι ομηρικοί ήρωες. Πόσο θα ήθελε να ήταν και αυτός στην πρεσβεία που θα προσέγγιζε τον Αχιλλέα να υπερασπιστεί τους Αχαιούς που κινδύνευαν. Η ώρα περνούσε και αυτές οι σκέψεις τριβέλιζαν το μυαλό του μέχρι που νύχτωσε και το αυγουστιάτικο φεγγάρι τον σκέπασε με το φως του, φώτισε τις σελίδες του βιβλίου του στις οποίες  έγειρε καθώς ο ύπνος ζωντάνεψε τις σκέψεις του με σάρκα και οστά. 
       

"Ήρθα για να σε προστατεύσω..."

      Ανάμεσα στον Αίαντα, τον Φοίνικα και τον Οδυσσέα ήταν και ο Σίσυφος αρματωμένος με μια στρατιά επιχειρημάτων, στρατευμένος να μεταπείσει τον Αχιλλέα. Είχε έναν μόνο στόχο, να αλλάξει τον μύθο, να δώσει το στίγμα του σ’ αυτή την ιστορία που με γεωμετρική συμμετρία χάρισε στον αναγνώστη την αίσθηση πληρότητας. Στη διαδρομή προς τους Μυρμιδόνες αναλογιζόταν πως δεν θα αφηγηθεί γεγονότα του παρελθόντος, δεν θα επικαλεστεί τους Θεούς, αλλά θα πείσει τον Αχιλλέα να αποδεχθεί τα δώρα του Αγαμέμνονα, γιατί αυτό είναι και το δικό του συμφέρον. Ο Σίσυφος με τις δικές  του ανθρώπινες δυνάμεις ,χωρίς θεϊκές παρεμβάσεις έφτασε με τους συντρόφους του στη σκηνή του Αχιλλέα. Εκείνος, ξαφνιασμένος τον ρωτά γιατί ήρθε κοντά του. Ο Σίσυφος του απαντά για να μη γίνει το θέλημά του. Δε θέλω την ομηρική νομοτέλεια Αχιλλέα, δεν θέλω να πεθάνεις ενώ ζεις, να βιώσεις έξω από τα ανθρώπινα όρια την αποστασιοποίηση και τον πόνο. Ήρθα για να σε προστατεύσω, τέτοιο θάρρος που έχεις επιδείξει από θυμούς μη πάει χαμένο.

"Είχε έναν μόνο στόχο, να αλλάξει τον μύθο..."

         Δε συγκινούμαι με τα δώρα του αρχηγού σου Σίσυφε και αυτό να μεταφέρεις, μα πες μου τέτοια έχεις φώτιση ότι απομονωμένος θα ζήσω ζωντανός νεκρός;

Ναι,  Αχιλλέα μου, ο θάνατος του φίλου σου θα είναι και δικός σου πνευματικός θάνατος, ηθική αυτοκτονία. Οι Ερινύες θα σε καταδιώκουν γιατί εξαιτίας της μήνιδας σου θα σκοτωθεί εκείνος, ο Πάτροκλος, ο πιο αγαπημένος σου. Είθε οι γενιές που έρχονται  να μιλούν για σένα, για τη σοφία που επέδειξες, την ευσπλαχνία όταν οι σύντροφοι σου σε ικετεύαν στη μάχη να ξαναέρθεις. Με μιας η οργή μαλάκωσε, καθάρισε το μυαλό του, διαλύθηκαν τα σκοτάδια της ψυχής του. Ο Αχιλλέας συλλογίστηκε ότι το λάθος του Αγαμέμνονα δεν πρέπει να γίνει και δικό του λάθος. Δεν θα βοηθήσει για να ανταμειφθεί, αλλά για να διασώσει το φίλο του, και τη δική του τιμή. Δεν τον νοιάζει αν ο Αγαμέμνονας πλαισιώνεται από πιστούς πολέμαρχους , τον νοιάζει να μην προδώσει το δικό του πιστό φίλο. Και έτσι η ένδοξη ζωή, αν και σύντομη τον κερδίζει, και απαντά θετικά στον Σίσυφο. Ο σκοπός της αποστολής του επιτεύχθηκε. 

     

"Σίσυφε, ξύπνα..."

Τα κατάφερα, αναφώνησε και όρμηξε στα καράβια να μεταφέρει τα νέα στους Αχαιούς. Σίσυφε, ξύπνα ακούστηκε η τρυφερή φωνή της μητέρας του, ξημέρωσε κι έχεις αποκοιμηθεί στο βιβλίο. Ναι, μητέρα ,αλλά τα κατάφερα, η επάνοδος του Αχιλλέα ήρθε χωρίς τον όλεθρο. Δεν κινδύνευσαν τα ελληνικά πλοία να πυρποληθούν  και δεν χρειάστηκε να ακούσει άλλες ικεσίες ο Αχιλλέας.

       Έστω κι έτσι, ο Σίσυφος έσωσε τον Αχιλλέα από την ύβρη  απέναντι στους Θεούς, τον βοήθησε να  ανακτήσει τις πολιτισμένες του θέσεις  και να αποκτήσει αυτοσυνειδησία που προήλθε από τη συνειδητοποίηση ότι δεν ήθελε να βιώσει την απώλεια του Πάτροκλου και να πεθάνει άδοξα. Συμφιλιώθηκε με τον Σίσυφο ο Αχιλλέας ως πάντρεμα μιας πανανθρώπινης αξίας που ξεπέρασε τα χρονικά όρια , προσέφερε ηθική ικανοποίηση και στους δύο ήρωες και ανέδειξε τις διαχρονικές αξίες της ανθρώπινης ύπαρξης. 

Δήμητρα Σιδηροπούλου