Μυθολογικά του Γιώργου Μεταξά

Βιβλιοπαρουσίαση

Ποιητική Συλλογή «Μυθολογικά», Γιώργος Μεταξάς, εκδόσεις Ερωδιός 

       

Λιτό εξώφυλλο

Από τον εκδοτικό οίκο Ερωδιός εκδόθηκε πρόσφατα η ποιητική συλλογή «Μυθολογικά» του Γιώργου Μεταξά. Ο ποιητής  ζει στη Θεσσαλονίκη και είναι Πολιτικός Μηχανικός. Αρθρογραφεί και δίνει διαλέξεις για την Επικούρεια φιλοσοφία. Είναι ιδρυτικό μέλος των Φίλων Επικούρειας Φιλοσοφίας "Κήπος της Θεσσαλονίκης". Στον πρόλογο της συλλογής εξηγεί την προέλευση της έμπνευσης του, που είναι η Ελληνική Μυθολογία και παροτρύνει τον αναγνώστη: «Οι Θεοί και οι ήρωες, τα τέρατα και οι δαίμονες, οι ημίθεοι και οι τιτάνες του μύθου που ενσαρκώνουν τους πόθους, τις αδυναμίες, τις συμπεριφορές, τους φόβους και τα πάθη του ανθρώπου, πέρα από το καλό και το κακό ας γίνουν οι σταθερές της σκέψης σου….. Ας γίνει λοιπόν ο μύθος για σένα η “λυδία” λίθος ώστε να κατανοήσεις και ν’ αποκρυπτογραφήσεις τις διαδρομές της ψυχής σου». 

      

Πάνας, Αρχαιολογικό Αθηνών

Είναι αλήθεια, ότι αντιμετώπισα αρχικώς τη συλλογή με περίσκεψη καθώς ο γενικός και άχρωμος τίτλος της και η ενιαία της θεματική με προϊδέασε για μια άνευρη ποιητική μεταφορά γνωστών μύθων που δεν θα μου προκαλούσε καμία συγκίνηση. Έκανα λάθος. Και όπως ο ποιητής λέει στο ποίημα του ο «Παν»:

(αποσπάσματα)

Κι όπως ακούγονταν μακριά

ο θεϊκός αυλός

βαθειά κι εγώ χανόμουνα

μονάχος μου στον μύθο,

την πίστη μου δυνάμωνε

του «είναι» μου ο σαλός

σπονδές λατρείας πρόσφερα

στον Δαναϊδων πίθο.

        Έμπνευση σταθερή ο Πάνας και για άλλα ποιήματα του, όπως το «Ηχώ Πετρήεσσα»:

Τον κερασφόρο εσυντρόφευε θεό,

με τον αυλό, τη σύριγγα, την λύρα

μα ήταν άπονη κι απάνθρωπη η μοίρα

για την πανέμορφη την νύμφη, την Ηχώ.

       

Άρπυιες, Αρχαιολογικό Αθηνών

Εμπνεόμενος από πολλές πηγές της μυθολογίας (Σαπφώ, Απολλόδωρος, Παυσανίας, ξένοι συγγραφείς) ανασυνθέτει γνωστούς και λιγότερο γνωστούς μύθους και απαστράπτοντες τους παρουσιάζει με λεπτό χιούμορ και ειρωνεία επιλέγοντας πολλές φορές να «εισέλθει» στον μύθο και με εξαιρετικά ζωντανό τρόπο να τραβήξει σε αυτόν και τον αναγνώστη. Πολλές φορές έντρομο από τις μορφές των μυθικών τεράτων και τις βίες σκηνές όπως στο ποίημα του «Άρπυιες»:

Κι εγώ παρέα έχοντας σκιές

στο σκοτεινό ασφόδελο λιβάδι

τις Άρπυιες χαζεύω τις γριές

στο έρεβος που πάντα είναι βράδυ.

       Και στο «Κήρες»:

Βορά των άσπρων τους οδόντων

οι σάρκες που θα βρουν στις μάχες,

ρουφάν το αίμα των πιπτόντων,

γιορτάζουν στις σφαγές μονάχες.

       

Ασκληπιός, Αρχαιολογικό Αθηνών

Παραθέτω ολόκληρο το ποίημα «Ασκληπιός» καθώς ήταν ο Θεοποιημένος Έλληνας ιατρός στον οποίο απέδωσε τιμές και λάτρεψε ο αυτοκράτορας Ιουλιανός:

«Έγινε χειρούργος κι’ ασκώνταςτην τέχνη

Αυτή για πολύν καιρό, όχι μόνον εμπόδιζε

Μερικούς ανθρώπους να πεθαίνουν, αλλά

Ανάσταινε και τους πεθαμένους».

Απολλόδωρος (Βιβλίο Γ’ Χ,3)

Την ίασιν του γνώρισε

ο Κένταυρος ο Χείρων

σ’ αυτόν χρωστά την μόρφωσιν

τ’ Απόλλωνα ο γιος,

η συνδρομή ιερών φιδιών

λουτρών, βοτάνων, μύρων

κι ονείρων της εγκοίμησης

σε πείσμα του Διός

τα φάρμακα που έφτιαχνε

με αίμα ο θνητός

για ν’ ανασταίνει τους νεκρούς

από τον κάτω κόσμο

ήταν, τι κρίμα! Αφορμή

να του ‘ρθει κεραυνός

και προς τον Άδη να χαθεί

μ’ ένα κλαδάκι δυόσμο.

       Προτείνω τη συλλογή ανεπιφύλακτα στους λάτρεις της Ελληνικής Μυθολογίας και της Ποίησης. Στο Βιβλιοπωλείο «Αριστοτέλειο», Ερμού 61, Θεσσαλονίκη.

Γιάννης Μπαχάς.