Διήγημα: Η καρδιά μου αντιπαροχή

Διήγημα 120 λέξεων

Μια αιρετική άποψη.

       Το μικρό μου κείμενο με τίτλο "Η καρδιά μου αντιπαροχή" δημοσιεύτηκε στην θαυμάσια ιστοσελίδα 120λέξεις. Εδώ επέλεξα άλλες φωτογραφίες από αυτή που διάλεξε ο πιο πάνω ιστότοπος. Αποτελεί μια μη πολιτικώς ορθή άποψη μου για την πρωτοβουλία του Βαρώνου Πιερ ντε Κουμπερτέν, του οποίου η καρδία αναπαύεται στην αρχαία Ολυμπία ..... ως "αντιπαροχή"!!! Ποιά είναι η δική σας άποψη;   

Η καρδιά μου αντιπαροχή

       

"Την ίδια την καρδιά μου άφησα στην αρχαία γη..."

Με πρόλαβαν οι πατριώτες μου. Ήρθαν και σαν τις Στυμφαλίδες όρνιθες, άρπαξαν την τροφή της νεολαίας της μελλοντικής Ελλάδας. Ο Λόρδος Έλγιν πήρε τις μετόπες του Παρθενώνα, ο Ολιβιέ Μπουτιέ απέσπασε την Αφροδίτη από τη γη της Μήλου, ο αββάς Μισέλ Φουρμόντ κατέσκαψε τη Σπάρτη και οι μαλτέζοι ναυτικοί του Ντομένικο Τσερούνια ήρθαν για να αρπάξουν τους κίονες του Ολυμπίου Διός. Με αυτούς τους τελευταίους, βέβαια, οι Έλληνες «έσπασαν πλάκα».

        Εγώ άργησα. Οι Έλληνες μου φάνηκε πως κάπως ξύπνησαν και αγκαλιάζουν πια ζηλότυπα τα αρχαία αγάλματα τους. Μα εγώ βρήκα ένα πολύτιμο σπάραγμα, αιθέριο, του Πολιτισμού τους. Μια ασύλληπτη ιδέα, μια θεϊκή έμπνευση, έναν ολόκληρο νοητό κόσμο. Και το έδρεψα. Με το δρεπάνι της φρούδας ελπίδας του κέρδους και της αναγνώρισης με μερικούς φίλους Έλληνες, που πρόθυμοι κι’ αθώοι με βοήθησαν να το «φορτώσω» και να το πάω στο Παρίσι. Σε μια  Έκθεση εμπορική, αφού  μια γεύση τους άφησα, πλανεύτρα, στο στόμα τους. Την πρώτη Ολυμπιάδα στην Αθήνα το 1896 τους κέρασα.

       Μα δεν μπορούν να μου προσάψουν του κλέφτη τη ρετσινιά, γιατί αν και εκατοντάδες  χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες από τη γη της Ολυμπίας ξερίζωσα, μα την ίδια την καρδιά μου άφησα στην αρχαία γη ως αντιπαροχή. 

Βαρώνος Πιερ ντε Κουμπερτέν    

Διήγημα: Περί Αθωότητος

 Περί Αθωότητος

Διήγημα του Γιώργου Καλουπτσίδη

    

Ο Γιώργος Καλουπτσίδης.

      Ο Θεσσαλονικιός λογοτέχνης, καλλιτέχνης και φίλος Γιώργος Καλουπτσίδης μας έστειλε το αδημοσίευτο διήγημα του "Περί Αθωότητος" καθώς και ένα Άτιτλο ποίημα του για να το παρουσιάσουμε στο ιστολόγιο μας. Σύντομα θα παρουσιάσουμε και τις ποιητικές συλλογές και τα άλλα του λογοτεχνικά και φιλοσοφικά πονήματα καθώς και τις καλλιτεχνικές του δημιουργίες που μπορεί κανείς να δει και στον ιστότοπό του www.kalouptsidisgeorgios.gr.  
     Από αυτόν είναι και ο διπλανός πίνακας. Οι φωτογραφίες στο κείμενο είναι από τηλεοπτικές σειρές με σχετικό θέμα με αυτό του διηγήματος. Η φωτογραφία στο ποίημα είναι από την πρόσφατη έκθεση των έργων του στο καφέ "Sofouli" που διατηρεί στην οδό Σοφούλη 54 στη Θεσσαλονίκη. Να την επισκεφθείτε.  

Περί αθωότητος

"Αυτό το παιδί έχει αγκυλωθεί από παράξενες εμμονές..."

    -   Αυτό το παιδί έχει αγκυλωθεί από παράξενες εμμονές, έχει γαντζωθεί σε ανείπωτες αγκυλώσεις του παρελθόντος, σε συμβάντα που σ’ αυτόν έχουν μεταφραστεί σ’ όλο το «Είναι» του σε αποκαταστάσεις, σε τάσεις.

    -  Δηλαδή γιατρέ?

    -  Ας πούμε : Διακηρύττει ότι τόσα χρόνια, ούτε ο Θεός ούτε ο Διάβολος δεν αποκατέστησαν στον κόσμο μια αποκλειστικά δική τους πραγματικότητα. Ούτε βέβαια και τα βρήκαν μεταξύ τους· μήπως όμως συμβαίνει το δεύτερο?

    -  Τι εννοείτε?

    -  Πως αφού ο Θεός μέσω των θρησκειών και της κάθε λογής ηθικής παρατείνει το μαρτύριο αυτού του κόσμου δίχως όμως την λύση της τραγωδίας κάποιος κλήθηκε να το κάνει.

Διήγημα: Η στοιχειωμένη σκοπιά.

Διήγημα 120 λέξεων

     Ακόμη ένα (το τρίτο) μικρό διήγημά μου 120 λέξεων φιλοξενήθηκε στην ιστοσελίδα 120 Λέξεις. Ο τίτλος του είναι "Η στοιχειωμένη σκοπιά" και έμπνευση της ήταν μια ιστορία που άκουσα στο στρατό. Την φωτογραφία διάλεξε η σελίδα και την βρίσκω κατάλληλη. Σε αναμονή των αποτελεσμάτων του Διαγωνισμού με θέμα τον Τρόμο που διοργάνωσε η ιστοσελίδα.
 

Η στοιχειωμένη σκοπιά

 

"..η σκοπιά στην άκρη του στρατοπέδου ήτανστοιχειωμένη."

        Όλοι οι νεοσύλλεκτοι άκουγαν από τους «παραμένοντες» πως η σκοπιά στην άκρη του στρατοπέδου πυροβολικού της Θήβας, ήταν στοιχειωμένη. Το φάντασμα, έλεγαν, της μάνας κάποιου νέου φαντάρου που σκοτώθηκε στην εκπαίδευση από ελαττωματικό βλήμα, ούρλιαζε κολασμένα και πετούσε πέτρες στον σκοπό.

       Έκανε μια επικερδή συμφωνία με τον επιλοχία. Θα χτυπούσε το γερμανικό νούμερο για μια εβδομάδα στη στοιχειωμένη σκοπιά. Θα έβγαινε όμως εξοδούχος Σάββατο και Κυριακή.

       Τελικά, πήρε μια μεγάλη αναρρωτική. Τα δέκα ράμματα και το τεράστιο καρούμπαλο στο κεφάλι του το πρωϊ της Παρασκευής (δεν θυμόταν πως έγιναν), του έδιναν δικαιωματικά την άδεια. Αυτά και όχι τα κάτασπρα μαλλιά του και οι βαθιές ρυτίδες στο νεανικό του πρόσωπο. Ούτε βεβαίως το φρικτό τραύλισμα που απέκτησε, κανείς δεν ξέρει πως.  

Διαγωνισμός "Γιορτή Χαράς".

Με "Το Ποίημα του Αθλητή" στη Γιορτή Χαράς   

     Στον πολυ-διαγωνισμό «Γιορτή Χαράς» συμμετείχα με δύο ποίηματα που απέστειλα μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Πρόκειται για το ήδη δημοσιευμένο στο ιστολόγιο μου και σε άλλους λογοτεχνικούς ιστότοπους «Χειροκρότησε το Νέρωνα» και το «Ποίημα του Αθλητή» το οποίο πρώτη φορά υπέβαλλα σε κρίση. Ευχαριστώ τους διοργανωτές του Διαγωνισμού για την ευκαιρία που έδωσαν σε όλους τους δημιουργούς και θα προσπαθήσω να κάνω ρεπορτάζ από την όμορφη εκδήλωση βράβευσης που ετοιμάζουν στις 15 Νοεμβρίου στον Κεραμεικό στην Αθήνα. Οι νικητές του διαγωνισμού (δόθηκαν ένδεκα βραβεία) είναι οι εξής:

ΠΟΙΗΣΗ: Καλλιόπη Δημητροπούλου, Χάρης Παπασάββας, Αντώνης Ευθυμίου.

ΠΑΡΑΜΥΘΙ: Παρασκευή Κηπουρίδου, Σπυριδούλα Δημοβασίλη. 

ΔΙΗΓΗΜΑ: Δήμητρα Σιδηροπούλου, Δημήτρης Μποσκαϊνος. 

ΤΕΧΝΟΥΡΓΗΜΑ: Χριστίνα Μυτιληναίου Ιακωβίδου.

ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ: Εύα Πελεκίδου.

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Τάνια Φύτρου, Σπυριδούλα Άννα Παππά.

        Ο διοργανωτής του Διαγωνισμού Νίκος Παπούλας ευχαρίστησε όλους όσους βοήθησαν στην διεξαγωγή του με ένα κείμενο που ανήρτησε στο Facebook:

…Ένα Μεγάλο Ευχαριστώ…

– Θέλω μέσα από την καρδιά μου να ευχαριστήσω την Κριτική Επιτροπή (Στέλλα Τεργιακή – Ελένη Ζαχαριάδου – Φοίβη Λιακοπούλου – Δήμο Χλωπτσιούδη – Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου – Πέτρο Παπαποστόλου – Φωτεινή Παππά) για την κοπιαστική τους εργασία, να μελετήσουν και να βαθμολογήσουν όλα τα έργα !!!
– Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου την Κωνσταντίνα Ηλιοπούλου (φίλη μου και ποιήτρια με παιδική ψυχή) για ότι έκανε και θα κάνει ακόμη !!!
– Ευχαριστώ τον Γιώργο Δρυμωνιάτη και τον εκδοτικό του οίκο «Ζάθεον Πυρ» για ότι έκανε για μένα, στηρίζοντας την προσπάθειά μου !!!
– Ευχαριστώ την Νικολέττα Κοκοσιούλη (Φιλόλογο & εκπληκτική φωνή) και τον Μάνθο Μουστάκα (συνάδελφο Μαθηματικό & νέο Μουσικοσυνθέτη) που θα στολίσουν με μελωδίες πανέμορφες, τη βραδιά εκείνη!!!
– Ευχαριστώ τη σύζυγό μου που στάθηκε ως Αφανής Ήρωας σε κάθε μου προσπάθεια στη ζωή!!!
– Ευχαριστώ την κόρη μου Χριστίνα (Φοιτήτρια Μαθηματικών) για την στήριξή της σε θέματα τεχνολογίας και διαδικτυακής επικοινωνίας !!!
– Τέλος, ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον Θεό μου…που με αξιώνει να  ζήσω τη χαρά αυτή…οδηγώντας με βήμα βήμα στη ζωή !!!

Η γιορτή και οι βραβεύσεις θα γίνουν στις 15 Νοέμβρη 2015 ώρα 6.00 μ.μ στο “Ελευσίς & Υδράνη” Ευμολπιδών 9Α στον Κεραμεικό.

        Και το ποίημα μου με το οποίο διαγωνίστηκα. Οι φωτογραφίες είναι από την ιστοσελίδα των σύγχρονων Νεμέων Αγώνων (θα γίνουν πάλι το 2016) στους οποίους δήλωσα συμμετοχή και ελπίζω να πάω:

 

Από τα σύγχρονα Νέμεα

Το ποίημα του αθλητή

Καμία ποίηση; τίποτε; πουθενά;

Ούτε στο σχήμα του μηρού

και στα γυμνά τα χέρια;

Ούτε στου σώματος τα υγρά

και στις λειτουργίες του,

στην ανάσα και τη σύσπαση, την επώδυνη, τη μυϊκή;

Ούτε στο πλήγμα, τον πόνο, τον κάματο;

Πουθενά;

Κανείς το τραγούδι του αθλητή δεν ακούει πλέον;

Γεμάτα πάλι τα αρχαία στάδια

Μήπως οι ευαίσθητοι είναι υποκριτές

και για αυτό, στο γήπεδο, το επίπεδο

και στη σφαίρα και στα άλλα,

δεν βρήκαν νοήματα μεγάλα;

Μα η ζωή νόημα για να ‘χει,

της πρέπει μάχη.

Και η κάλπη δεν την θάλπει.

Κι’ η σύνταξη και οι διακοπές

και ο έρωτας ο ασφαλής,

στα δεσμωτήρια των θεσμών είναι δεμένος και δεν μας κάνει.

Αγώνας σταδίου σήμερα!!!

Τον μόνο που μας έμεινε αγώνα,

τον δίνουμε στα γήπεδα,

σαν μάχες σε υψίπεδα,

και, μάλλον τους είδες,

γυναικόπαιδα και λιπο-τάκτες μας βλέπουν από τις πλαγιές,

που λέγονται κερκίδες.

Και η καλύτερη που διαβάσαμε ρίμα,

είναι στου αγώνα μας την τελευταία σελίδα,

 της λήξης το σήμα.

Μα σε καμιά συλλογή σας του αθλητή το ποίημα δεν είδα.

Γιάννης Μπαχάς

Θεσσαλονίκη, 1.9.2015   

Αθλητική Ποίηση

Ένα αίτημα προς τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή

   

Ο Γανυμήδης

Το παρακάτω ποίημα μου δημοσιεύτηκε στην πάντα φιλόξενη ιστοσελίδα των Εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές του αεικίνητου δημιουργού Γιώργου Σωτήρχου. Υπήρξε η ανταπόκρισή μου στο Κάλεσμα σε Νέους Ποιητές που αποτελεί μια συνεχής ανοικτή πρόσκληση δημιουργών να δημοσιεύσουν έργα τους στην ιστοσελίδα, στο περιοδικό και στις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές. Έμπνευσή μου αποτέλεσε η διαρκής συζήτηση στην Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή για την ένταξη κρατών στους Ολυμπιακούς Αγώνες και καθώς δεν είναι πλέον ούτε Ολυμπιακοί, ούτε Αγώνες, κατά την άποψή μου, οραματίστηκα πως και οι εξωγήϊνοι αιτήθηκαν τη συμμετοχή τους, "πονοκεφαλιάζοντας" τους "Αθάνατους".   

Ολυμπιακοί στο Γανυμήδη

Ήθελαν να μετέχουν και αυτοί

στην έμπνευση, όπως ‘μάθαν, την ελληνική

κι’ αφού δεν ίσχυε πλέον το «πλην βαρβάρων»,

εδώ και χιλιάδες γήινα έτη,

δεν έβλεπαν το λόγο να τους το αρνηθεί

η, όπως την λένε, Ολυμπιακή Επιτροπή

και έστειλαν εκπρόσωπο δυναμικό και όχι ικέτη.

και έστειλαν εκπρόσωπο δυναμικό και όχι ικέτη...

Τα λόγια τους στην Επιτροπή

προκάλεσαν αμηχανία και ντροπή,

αφού η έμπνευση είπαν είναι ελληνική,

αφού επιτραπήκαν οι βαρβάροι,

αφού η Ηλεία τα πρωτεία χάνει,

και η έδρα έχει πάει στη Λωζάννη,

αφού οι πόλεμοι δεν σταματάνε

όταν οι άνθρωποι κάνουν αγώνες

και για συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα, βλέπουν ευκαιρία

στην ανυποληψία έχει περιέλθει η Εκεχειρία.

Αφού από τους σύγχρονους Ελλανοδίκες

άλλοι για διαφθορά αντιμετωπίζουν δίκες

κι’ άλλους έφθειρε η διαπλοκή

και όλοι, αν και «αθάνατοι, αποδείχθηκαν θνητοί.

Μα έπρεπε τόσα πρώτα θέματα να ρυθμίσουν...

Υπήρχαν και άλλα θέματα

και οι εκπρόσωποι τους έδειξαν τον αναγκαίο ζήλο.

Ποιοι είναι αυτοί που θα μας αρνηθούν συμμετοχή

για το μπλεγμένο μας το φύλο,

όταν με ενέσεις και εγχειρίσεις

οι γήινοι αλλάζετε μορφή και λειτουργίες

και με αυτές καρπώνεστε επιτυχίες.

Πιστεύουμε πως θα ‘πρεπε και εμείς,

μετά από τόσα χρόνια υπομονής

παρατηρώντας σας απ’ το διάστημα

τη λεηλασία του όμορφου ελληνικού καρπού

και του επαγγελματισμού το απόστημα,

μέλη να γίνουμε της οικογένειας σας της Ολυμπιακής

και μέτοχοι του θησαυρού.

Προτέρημά μας να θεωρηθεί,

η φύση μας η πολυμορφική,

το φύλο μας το πολλαπλό,

τα πάμπολλα τα άκρα μας,

και η επικοινωνία μας η τηλεπαθητική.

Αφού θαυμάσιες κατασκεύασαν εγκαταστάσεις...

Αυτά είπαν μέσα στα κεφάλια των «αθανάτων»

οι υδαρείς του Σείριου εκπρόσωποι,

με χίλια στόματα και μάτια, όμως απρόσωποι,

με τα πλοκάμια τους τυλίγοντας τα χέρια των αθανάτων,

σε μια προσπάθεια να δείξουν φιλικοί και εξοικειωμένοι,

προκαλώντας τους την εμπειρία χίλιων θανάτων,

από την αίθουσα βγήκαν τρεκλίζοντας χλωμοί και ιδρωμένοι.

Και είναι αλήθεια, σκέφθηκαν, στων Ολυμπιακών τα χάλια,

ίσως δεν χάλασε και ο τόπος να δώσουμε μετάλλια,

αφού μάλιστα το αίτημά τους έθεσαν τόσο κόσμια

και κυριολεκτικά πλέον τα πρωταθλήματα μας να γίνουνε παγκόσμια.

Μα έπρεπε τόσα πρώτα θέματα να ρυθμίσουν,

γήπεδα, οδηγίες και εναγώνιοι κανόνες,

όπως στην Πάλη με πόσα χέρια θα πιαστούν

και πως αγωνίζεσαι με όντα που ήδη ζουν αιώνες.

Φεύγοντας, στο τραπέζι, των αθλητών τους

για την επόμενη Ολυμπιάδα αφήσαν καταστάσεις.

Και μια πρόταση για τους επόμενους αγώνες

Αφού θαυμάσιες κατασκεύασαν εγκαταστάσεις,

και προπονήσεις εδώ και αιώνες,

σε όλα τα αθλήματα κάνουν ήδη,

Ολυμπιακούς να κάνουν ζήτησαν στον Γανυμήδη.

Όταν του διαστήματος ρίξουμε τα κάστρα

Αγώνες ας κάνουμε στα άστρα.

Γιάννης Μπαχάς

Θεσσαλονίκη, 27/6/2015