Ποιήματα της Ρίας Σπανού

       

Ποίηση της Ρίας Σπανού   

     Γνώρισα προσφάτως την συγγραφέα Ρία Σπανού στη Λέσχη Ανάγνωσης των Συμπαντικών Διαδρομών στη Θεσσαλονίκη και ήρθα σε επαφή με τον ποίηση της και τον πεζό λόγο της. Είναι μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος και έχει διακριθεί στους ποιητικούς διαγωνισμούς του πολύ δραστήριου αυτού φορέα της πόλης μας. Όπως γράφει η ίδια στην εξαιρετική σελίδα 120 Λέξεις: Γεννήθηκε στην Μακεδονία και ζει στην Θεσσαλονίκη. Γράφει διηγήματα φαντασίας και ποιήματα. Έργα της έχουν βραβευτεί σε    πανελλήνιους διαγωνισμούς και συμμετείχαν σε  συλλογικές εκδόσεις διηγημάτων και ανθολογίες.     
       Κυκλοφορούν τα παρακάτω βιβλία της: Στο Σώμα του Χείρωνα και το Μυστικό του Αετού. Την ευχαριστώ για την ευγενική παραχώρηση των δύο αδημοσίευτων ποιημάτων της.
Πλέον οι γυναίκες συγγραφείς που φιλοξενούνται στο ιστολόγιο μας είναι δύο και ελπίζουμε να αυξηθούν: Ρία Σπανού και Δήμητρα Σιδηροπούλου.

Άνθρωπος σε Θεό

Ότι τούλαχε απ' αυτό το ανθρώπινο ξύπνημα,

ότι πρωτόειδε

στα χαμηλά τ΄ ουρανού

ένα σάστισμα, 

μια λιγοστή αλήθεια ότι συναντιέται 

μια λύπη θανάτου.

Στις γενιές πίσω του

ψάχνει το δικαίωμα και το όριο

και θαρρεί το μισό του σώμα κατέχει

και τ΄ άλλο μισό κρυφό εντός του

μικραίνει, μεγενθύνεται μπροστά

στο αίνιγμα του Θεού.

Μα πως έξαφνα;

Ποιός συζεί εντός του και θυμάται

πως διαστέλλεται μια μικρή άνοιξη στο στήθος

τρίζοντας 

και ξεκουμπώνει αιώνες ευδαιμονίας

ώσπου

δεν έχει να ζητήσει

τίποτα άλλο να σώσει

παρά αυτή την Άνωση.

Σκιές Θεών 

Αιώνες πριν, στων Αθανάτων τα άστρα

μέτοχοι του φωτός

διανύσαμε χρυσούς αιώνες

με σώματα φωτεινά ,  χωρίς βάρος , χωρίς επιθυμία

σώματα που άντεχαν την αγνότητα της  Ελευθερίας.

Αθώοι στον κήπο της Εδέμ

ανυποψίαστοι στην ανατομία του φαύλου

μέσα σε παραδείσια πουλιά και μουσικές

πάνοπλοι από την ειρήνη της ψυχής μας

λυτρωμένοι από τον θάνατο

ταξιδέψαμε σε ουράνιες θάλασσες 

στην ατέρμονη γενναιοδωρία του Πνεύματος.

Κι έπειτα, σε μια παράλλαξη των άστρων

βρεθήκαμε αιχμάλωτοι του χρόνου

να περιπολούμε τους αιώνες της γης

οδοιπόροι των φθαρτών, κομιστές του θανάτου,

στηρίξαμε το χώμα, ανεπίδεκτο στο θαύμα της Αθανασίας ,

έχουμε ακόμα την απορία

αν μας αποπλάνησαν , ή  έδωσαν την συγκατάθεσή τους οι Θεοί.

Εκπεσόντες άγγελοι ή μονομάχοι του φωτός ; 

Πάντα απρόσιτο το Μεγάλο Μάτι, σιωπηλό ,

δεν μας αρμόζει μια απάντηση.

Σαν τιμωρία, ή σαν επιλογή λοιπόν συνεχίζουμε την ζωή

αγρυπνώντας μια μνήμη ακατανόητη

μεταφράζουμε με ποιήματα αντικατοπτρισμούς

ψάχνουμε την έξοδο σε ουράνιες συντεταγμένες.

Δεν είναι τυχαίο γεγονός η απληστία της αναζήτησης

η έλλειψη, είναι η ανάμνηση της χαμένης ειρήνης

είναι η δύναμη της πιο βαθιάς πατρίδας

που εμφανίζεται πρόσκαιρα και αναπάντεχα

στις εκλείψεις της ψυχής μας

όταν ευθυγραμμίζεται

με το Άφθαρτο και το Άχραντο. 

Ρία Σπανού