Παιδικό Διήγημα: Και τα βιβλία τρελάθηκαν...

Και τα βιβλία τρελάθηκαν…

του Χρήστου Κυρκενίδη

      Τιμούμε την Παγκόσμια Μέρα Παιδικού Βιβλίου (2 Απριλίου) με τη δημοσίευση του παιδικού διηγήματος του συνεργάτη του ιστολογίου μας Χρήστου Κυρκενίδη. Ο συγγραφέας μέσα από την μικρή ιστορία του προσφέρει και έναν οδηγό ανάγνωσης με επιλεγμένα βιβλία που καλεί τα παιδιά να τα ανακαλύψουν. Τον ευχαριστούμε. 

   

"Τα βιβλία στέκονταν κουρασμένα..."

Απόλυτη ησυχία επικρατούσε στην αίθουσα. Είχε σουρουπώσει και τα πάντα ήταν καλυμμένα με ένα πέπλο σκιάς. Τα βιβλία στέκονταν κουρασμένα πάνω στα ράφια και περίμεναν νωχελικά την επόμενη μέρα, μήπως και τα δανειστεί κάποιος και πάψουν να είναι άχρηστα.  Γιατί τι άλλο σκοπό έχει ένα βιβλίο εκτός από το να διδάσκει, να ψυχαγωγεί και να διασκεδάζει; Δυστυχώς, όμως, αυτό δε γίνεται όταν αυτά μαζεύουν σκόνη στα ράφια της βιβλιοθήκης.

     Η αίθουσα αυτή είναι μια δανειστική βιβλιοθήκη. Μια σχολική δανειστική βιβλιοθήκη. Μόλις πριν λίγη ώρα κλείδωσε και έφυγε η Καθηγήτρια, ενώ ο Υπεύθυνος είχε φύγει από το μεσημέρι όταν και τελείωσε η βάρδιά του. Τα βιβλία είναι μόνα τους τώρα και επικρατεί εκείνη η απόλυτη σιγαλιά που κάνει τα αυτιά σου να βουίζουν. Κι όμως… 

"Ο Υπεύθυνος είχε φύγει από το μεσημέρι...."

      Αν προσέξει κάποιος πάρα πολύ καλά , θ’ ακούσει ένα πολύ αχνό και σιγανό κλάμα. Από πού να έρχεται άραγε; Μοιάζει να ακούγεται από κάποιο βιβλίο. Είναι δυνατόν ; Ναι, είναι. Το κλάμα ακούγεται πράγματι από  ένα βιβλίο , συγκεκριμένα το "Γυναίκες στην Πορφύρα". Τι να συμβαίνει ;

- Ουφ, πάψε πια, είπε αγριεμένα ο "Αννίβας". Για πόσο ακόμα θα μυξοκλαίς ;

- Δε φταίω εγώ, το παράπονο με πνίγει , απάντησε το "Γυναίκες στην Πορφύρα".

- Άστο ήσυχο, επενέβη η "Ποθητή". Έχει και αυτό τα βάσανά του.

- Τι βάσανα δηλαδή;

- Δε…δε με έχει δανειστεί ποτέ κανένας, είπε κομπιάζοντας από το κλάμα το "Γυναίκες στην Πορφύρα".

- Γιατί εμένα μ’ έχει δανειστεί κάποιος ;

- Ναι, αλλά εσένα σε διάβασε ο Υπεύθυνος, πετάχτηκε ο "Δάσκαλος του Χέοπα". Ενώ εγώ…Τι τους ήρθε και έβαλαν αυτό το «Δάσκαλος» στον τίτλο μου; Είμαστε σε σχολική βιβλιοθήκη και οι μαθητές αρρωσταίνουν όταν ακούν αυτή τη λέξη. ΧΑ..! Θα γεράσω αδιάβαστος.

- Σιγά. Με διάβασε ο υπεύθυνος και κάτι τρέχει στα γύφτικα. Εγώ θέλω να βγω από δω μέσα, να ταξιδέψω, να γνωρίσω νέους κόσμους…

- Καλά αυτός έχει ξεφύγει, σχολίασε ειρωνικά η "Ποθητή". Αν βγεις από δω μέσα ρε ψώνιο, το πολύ-πολύ να πας μέχρι το σπίτι κάποιου μαθητή και όλος ο κόσμος σου θα είναι το εσωτερικό μιας σχολικής τσάντας ή το πολύ-πολύ ένα εφηβικό δωμάτιο.

- Εγώ θέλω απλώς να διαβαστώ από οποιονδήποτε και οπουδήποτε, ψιθύρισε θλιμμένα το  "Γυναίκες στην Πορφύρα".

- Ησύχασε καλό μου, μην αγχώνεσαι να δικαιολογηθείς σε αυτούς τους σωβινιστές, το καθησύχασε η "Ποθητή". Που να καταλάβουν αυτοί τα συναισθήματα που δημιουργεί ένα βιβλίο με ηρωίδα μια γυναίκα που…

- Ησυχία εκεί κάτω, σας βλέπω όλους , είπε αυστηρά το "1984-Ο Μεγάλος Αδερφός". Ότι λέτε θα καταγραφεί στους φακέλους σας.

- Πού ακούστηκε, φακέλωμα στα βιβλία , ψιθύρισε η "Ποθητή" κάπως φοβισμένα. Καλά ήταν εξαφανισμένος τόσο καιρό, τι τον ξαναφέρανε ;

- Το άκουσα αυτό, ξαναείπε απειλητικά ο "Μεγάλος Αδερφός-1984".

Λίγο πιο κει ο ‘’Τόλκιν : "Ατέλειωτες Ιστορίες" και ο "Βασιλιάς Αρθούρος" συζητούσαν χαμηλόφωνα και σχολίαζαν όσα άκουγαν.

- Πω-πω, τι κουτσομπόλες που είναι αυτές εκεί κάτω , είπε απαξιωτικά ο "Βασιλιάς Αρθούρος". Ιδίως αυτή η γλωσσοκοπάνα η "Ποθητή". Αχ , που είναι οι γυναίκες του καιρού μου…;

- Τι να πει και ο καημένος ο "Αννίβας" που είναι ανάμεσά τους, σχολίασε ο "Τόλκιν: Ατέλειωτες Ιστορίες" πνίγοντας ένα συνωμοτικό γέλιο.

- Ούτε ψύλλος στον κόρφο του, απάντησε ο "Βασιλιάς Αρθούρος" και έσκασαν και οι δύο στα γέλια.

   Μερικά ράφια πιο πέρα, στα "παλιά" βιβλία , ο "Ζ" αισθανόταν άσχημα μ’ αυτή την αναταραχή και γι’ αυτό έπιασε κουβέντα με το "Νο 31328" και το "Εκτέλεση":

- Αυτοί οι νεοφερμένοι μου έχουν σπάσει τα νεύρα. Αν εξαιρέσεις 2-3 καλά και σοβαρά βιβλία όλα τ’ άλλα είναι…

- Γιατί εκνευρίζεσαι και αγχώνεσαι ; είπε αργά και με φωνή γεμάτη σοφία το "Νο 31328". Σε λίγο καιρό θα παλιώσουν και αυτά και θα έρθουν εδώ μαζί μας. Να δούμε τότε αν θα χουν όρεξη για φωνές και αστειάκια.

- Τους ακούς όμως; Παραπονιούνται ότι δεν τα έχουν δανειστεί ακόμα. Τι να πω και εγώ που είμαι πιο παλιό από αυτούς και έχω και καλύτερο θέμα. Πώς να το κάνουμε ; Είμαι καλύτερο βιβλίο , είπε υπεροπτικά το "Εκτέλεση".

- Άρχισες πάλι τις χαζομάρες, ανακατεύτηκε στην κουβέντα η "Τερέζα" που είχε τη φήμη της επαναστάτριας. Κάθε βιβλίο είναι μοναδικό και πολύτιμο. Όλα έχουν κάτι καλό να δώσουν στον αναγνώστη. Δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης.

"Τα περισσότερα βιβλία αποδοκίμασαν τα λόγια της..."

     Τα περισσότερα βιβλία του ραφιού αποδοκίμασαν τα λόγια της, δυο τρία την υποστήριξαν και ο "Μάγκας" γάβγισε χαρούμενα για να δείξει ότι συμφωνεί μαζί της. Η "Τερέζα" αδιαφόρησε για όλες τις αντιδράσεις και ξαναγύρισε στην ησυχία της. Άλλωστε ήταν μια γνωστή επαναστάτρια. Όχι μακριά από κει, ο θεός ("Η ζωή του Θεού") συνομιλούσε με τον Προφήτη Ηλία ("Το Πέμπτο Βουνό"):

- Έχω κουραστεί Ηλία. Βλέπω το κακό που κάνει άνθρωπος σε άνθρωπο στα αποκόμματα εφημερίδων του Υπεύθυνου και απελπίζομαι. Αν διάβαζαν αυτό το βιβλίο και έβλεπαν πόσο απλά ήταν τα πράγματα όταν έφτιαχνα τον κόσμο…

- Μην το ψάχνεις , θεέ μου. Ότι κι αν κάνεις οι άνθρωποι θα είναι ικανοί για το χειρότερ, αλλά , ευτυχώς, και για το καλύτερο. Εσύ τους έφτιαξες έτσι, είπε ο Προφήτης Ηλίας με ένα πικρό χαμόγελο, κούνησαν και οι δύο το κεφάλι με νόημα και αποτραβήχτηκαν ο καθένας στις σκέψεις του.

   Κοντά τους στέκονταν και το "Πουλημένες" που, θυμούμενες ακόμα την άκομψη παρέμβαση του "1984-Μεγάλος Αδερφός", φώναξαν θυμωμένες :

- Εμείς τα βάλαμε με ολόκληρο τον αραβικό κόσμο και θα φοβηθούμε εσένα, ψευτοπαλληκαρά ;

  Ο "1984-Μεγάλος Αδερφός" ρουθούνισε απαξιωτικά και έστρεψε την προσοχή του στην κουβέντα των "Έγκλημα στο Βυζάντιο" και "Έγκλημα στους Πανιώνιους αγώνες".

- Τι λες να ξεφορτωθούμε όλους αυτούς τους κλαψιάρηδες , να σώσουμε τον "Αννίβα" και να μείνουμε εμείς τα αληθινά βιβλία στο ράφι ;

- Σύμφωνοι του, απάντησε το άλλο, αλλά πώς ; 

- Εγώ θα σας πω ένα σχέδιο , είπε με ένα χαιρέκακο χαμόγελο ο "1984-Μεγάλος Αδερφός". "Ο κατάσκοπος του αυτοκράτορα" όμως, άκουσε τα σχέδιά τους και μη βρίσκοντας αυτοκράτορα, αποφάσισε να πάει σε ότι πλησιέστερο υπήρχε : το "Βασιλιά Αρθούρο". Αυτός, μόλις άκουσε πως έχουν τα πράγματα, θύμωσε και , θεωρώντας τον εαυτό του φύλακα της νομιμότητας, είπε με βροντερή φωνή που ξύπνησε όσα βιβλία κοιμόντουσαν ακόμα :

- Ποταπά και άθλια βιβλία, καθίστε στ’ αυγά σας για να μη βρεθείτε πετώντας έξω από αυτό το τίμιο ράφι. Οι συνωμότες τα χρειάστηκαν. Δεν είναι ψέμα πως φοβούνταν το "Βασιλιά Αρθούρο", όχι μόνο επειδή είχε 749 σελίδες, αλλά και γιατί είχε  φίλο τον "Τόλκιν-Ατέλειωτες Ιστορίες". Δε τους συνέφερε να τα βάλουν μαζί τους και γι’ αυτό λούφαξαν στις θέσεις τους και ξέχασαν ότι σχέδια έκαναν.

     Τα λογιστικά βιβλία ήταν αφοσιωμένα στους υπολογισμούς τους :

- 197 βιβλία κοιμούνται βαθιά, τα υπόλοιπα είναι ξύπνια, 9 συνωμοτούν, 16 κλαίνε, 37 γελάνε, 111 κάνουν ανήθικες σκέψεις, 31 μιλάνε για….

        Τα βιβλία τέχνης κορδώνονταν αυτάρεσκα με το στυλ "Είμαι  - ότι – πιο – όμορφο – υπάρχει – στον – κόσμο", τα βιβλία ζαχαροπλαστικής βρήκαν την ευκαιρία να καθαριστούν λίγο από τα αλεύρια, και οι "Χάρι Πότερ" έκαναν συμβούλιο για να βρουν πως θα νικήσουν το μάγο Γκάνταλφ ("Άρχοντας των Δακτυλιδιών").

"Και αυτό άρχισε να πέφτει στο κενό"

    Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, το "Γυναίκες στην Πορφύρα" στέκονταν σιωπηλό στην άκρη του ραφιού και παρατηρούσε το χάος που απλωνόταν μπροστά του. Όμως, κάποιο απ’ τα διπλανά βιβλία που συνέχιζαν να είναι ανήσυχα, έδωσε κατά λάθος μια σκουντιά στο "Γυναίκες στην Πορφύρα" και αυτό άρχισε να πέφτει στο κενό. Όλα τα βιβλία βουβάθηκαν…

       Το επόμενο πρωινό ο Υπεύθυνος μπήκε αγουροξυπνημένος στη βιβλιοθήκη και έκατσε στο γραφείο του. Περιέφερε τη ματιά του στα ράφια σα να χαιρετούσε κάποιον παλιό γνωστό. Όλα ήταν στη θέση τους. Κάτι όμως δεν του "κολλούσε". Σηκώθηκε όρθιος και ξανακοίταξε πιο προσεκτικά και τότε είδε ότι ένα βιβλίο ήταν πεσμένο μπροστά από το ράφι των "Νέων" βιβλίων. Προχώρησε προς τα κει και το πήρε στα χέρια του :

- «Το "Γυναίκες στην Πορφύρα"; Πως έπεσε κάτω αυτό; Τέλος πάντων, πάντα έλεγα να το διαβάσω, ευκαιρία να το αρχίσω τώρα. Αν είναι καλό θα το προτείνω και στα παιδιά» σκέφτηκε και το άνοιξε στην πρώτη σελίδα.

Χρήστος Κυρκενίδης