Διήγημα του Torrentas

Ακόμη ένα μικρό διήγημα του φίλου με το ψευδώνυμο Torrentas:

Ο παίκτης και ο Πρόεδρος

"Τον άφησε να βολευτεί..."

    Ήταν σίγουρος για τον εαυτό του. Ήξερε πως έχει όλες τις ικανότητες που χρειάζονται για να πετύχει. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν μια ευκαιρία και θα την έπαιρνε με οποιοδήποτε τρόπο. Πίστευε πως αν είχε την ευκαιρία να μιλήσει με τον Πρόεδρο, θα μπορούσε να τον πείσει. Ήταν κρυμμένος στο γραφείο του για αρκετές ώρες. Κάποια στιγμή άνοιξε την πόρτα ο Πρόεδρος και μπήκε μέσα. Τον άφησε να βολευτεί στην ωραία και άνετη πολυθρόνα του και έπειτα βγήκε από την κρυψώνα του.

     - Καλησπέρα σας. Δε με ξέρετε, αλλά είμαι ένας πολύ ικανός Παίκτης και αν μου δίνατε μια ευκαιρία, θα μπορούσα να παίξω πολύ καλά στην ομάδα σας. Μπορώ να παίξω σε όποια θέση θέλετε.

"Τότε όμως αντίκρισε την κάνη του όπλου.."

     Ο Πρόεδρος τον κοίταξε καλά και το πρώτο που του ήρθε στο μυαλό ήταν να βάλει τα γέλια και να φωνάξει τους σωματοφύλακες του που ήταν στο διπλανό δωμάτιο για να τον πετάξουν έξω με τις κλωτσιές. Τότε όμως αντίκρισε την κάνη του όπλου που τον σημάδευε και τα μάτια του που γυάλιζαν σαν του τρελού και συνειδητοποίησε ότι δε θα ήταν η καλύτερη αντίδραση. Κράτησε την ψυχραιμία του και είπε στον Παίκτη με ήρεμη φωνή :

       - Φυσικά, φυσικά. Αλλά πρέπει πρώτα να σε γνωρίσω στον προπονητή. Είμαι σίγουρος ότι δε θα έχει αντίρρηση, είναι κάτι τυπικό, αλλά πρέπει να υμφωνήσει και αυτός. Μπορούμε να πάμε αμέσως τώρα αν θέλεις. Είναι στο γήπεδο τώρα, έχει προπόνηση η ομάδα, τι λες;

       Το πρόσωπο του Παίκτη φωτίστηκε από ένα μεγάλο χαμόγελο, που όμως έκανε το πρόσωπό του ακόμα πιο απόκοσμο, πιο απειλητικό.

"Έμπαινε στο γήπεδο και ο κόσμος..."

Ο Πρόεδρος άνοιξε την πόρτα και άφησε τον Παίκτη να περάσει πρώτος, ενώ ταυτόχρονα έκανε νόημα στους σωματοφύλακές του.

Το μυαλό του παίκτη είχε αρχίσει να ταξιδεύει στους μεγάλους αγώνες που θα έδινε, τις επευφημίες του κόσμου και την αναγνώριση όλων των ικανοτήτων του. Το μόνο που αντιλήφθηκε ήταν δύο λάμψεις και ο οξύς πόνος στο στέρνο του. Καθώς έπεφτε προς τα πίσω, για μια φευγαλέα στιγμή, συνειδητοποίησε ότι δε θα μπορέσει να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον Πρόεδρο και την ομάδα και άρχισε να βυθίζεται στη λήθη.

Γρήγορα όμως ένιωσε να λούζεται στο φως καθώς έμπαινε στο γήπεδο και ο κόσμος ζητωκραύγαζε… 

Torrentas