Συλλογή διηγημάτων Τρόμου

"Με κομμένη την ανάσα"

50 ιστορίες Τρόμου

      

       

Το εξώφυλλο του ψηφιακού βιβλίου.

Η εξαιρετική ιστοσελίδα 120λέξεις μου έδωσε σημαντική ώθηση και κίνητρο να συγράψω μικρές αυτόνομες ιστορίες και να δημιουργήσω το δικό μου «Βιβλίο των Κοινών Τόπων» (Commonplace Book). Έτσι ονομάζονταν ένα μικρό εγχειρίδιο που συνέταξε ο Howard Phillips Lovecraft με ιδέες του και το οποίο μοίραζε στους φίλους και αλληλογράφους του καλώντας τους να χρησιμοποιήσουν και να εμπνευστούν από αυτές. Έτσι πλέον και εγώ διαθέτω το δικό μου «βιβλιάριο ιδεών» που δημιούργησα καταθέτοντας, με την παρότρυνση της ιστοσελίδας, τις ιδέες-ιστορίες μου. Με τιμάει ιδιαιτέρως το γεγονός ότι είδα αρκετές από αυτές να δημοσιεύονται και να λαμβάνουν θετικά σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα. Σας συνιστώ να ανοίξετε λογαριασμό και εσείς, έχει δε πολύ υψηλό «επιτόκιο».

        Η ιστοσελίδα διοργάνωσε διαγωνισμό σύντομης ιστορίας τρόμου με τίτλο «Με κομμένη την ανάσα». Μέσα από έναν πολύ μεγάλο αριθμό συμμετοχών επέλεξε πενήντα ιστορίες τρόμου για την ψηφιακή έκδοση του ομώνυμου βιβλίου. Δεν θα μπορούσα να μην λάβω έμπνευση από τον Λάβκραφτ για την ιστορία μου «Πριν προκάμει …ένα πλοκάμι» που διαδραματίζεται κάτω από τη Θεσσαλονίκη!!! Θα μου επιτρέψετε επίσης να δημοσιεύσω και την ιστορία της διαδικτυακής μου φίλης Λύδιας Ψαραδέλλη με τίτλο «Θα ’μια για πάντα στο πλευρό σου» καθώς τη βρήκα αρκούντως ανατριχιαστική αλλά και ως ελάχιστο αντίδωρο για τις συμβουλές δημιουργικής γραφής που προσφέρει απλόχερα στο διαδίκτυο. Όλο το βιβλίο μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ.

Η δική μου ιστορία:

Πριν προκάμει, ένα πλοκάμι

     

"Απ' τον υπόνομο, ένα τεράστιο πλοκάμι..."

      Υπάρχει μια Υπηρεσία, ελάχιστα γνωστή. Σ’ αυτή διαβάζουν περιοδικά αναζήτησης, βλέπουν ταινίες και παρακολουθούν ομιλίες σε στοές. Ο νέος Διευθυντής είχε διαίσθηση πως το άρθρο του Strange για τις σέχτες που λατρεύουν τον Κθούλου στη Θεσσαλονίκη, είχε κάποια βάση. Η Θεσσαλονίκη είναι αρχαία πόλη. Δαιδαλώδη τούνελ διακλαδώνονται στα έγκατά της. Δεν πήγε ανέτοιμος. Διάβασε Λάβκραφτ και είδε ταινίες. Έτσι, κατέβηκε στην κρύπτη του Αϊ-Δημήτρη κάποια νύχτα που έμαθε πως οι συμπολίτες του, θα έκαναν τελετή. Τους ακολούθησε στα έγκατα του Λευκού Πύργου. Χαμογέλασε σαν είδε πως έψαλαν γυμνοί. Δεν είδε σφάγιο. Μια σιχαμερή οσμή και ένας αναγουλιαστικός ήχος τους σκέπασε. Απ’ τον υπονόμο, ένα τιτάνιο πλοκάμι γεμάτο μάτια μπήκε να διεκδικήσει τη θυσία. Έσφαλε, υπήρχε σφάγιο.

Ιωάννης Μπάχας

Και η ιστορία της Λύδιας:

Θα 'μαι για πάντα στο πλευρό σου

 

"Τοποθετεί μια γυάλα με το κεφάλι της..."

      Άκουγα την κοφτή ανάσα του όποτε σταμάταγε το ηλεκτρονικό πριόνι, αλλά τώρα σιωπή. Από δω που βρίσκομαι τις τελευταίες τρεις μέρες, δε τον βλέπω και δε μπορώ να προβλέψω τις κινήσεις του αλλά ελπίζω να έφυγε. Αυτό που με πονάει περισσότερο είναι ότι η Alice έτρεξε μακριά χωρίς να επιστρέψει για μένα. Είναι, ή μάλλον ήταν, η καλύτερη φίλη μου. Εξαιτίας της βρεθήκαμε μέσα στο δάσος. Κάτω από το γεμάτο φεγγάρι, προσφέραμε θυσίες για να επιστρέψει ο φίλος της. Δεν την ένοιαζε που δεν την ήθελε πια. Ξαφνικά προβάλλει από το σκοτάδι. Πλησιάζει. Τοποθετεί μια γυάλα με το κεφάλι της Alice δίπλα μου. Του φωνάζω αλλά δεν ακούγομαι. Όλος ο τοίχος γεμάτος γυάλες. Και εγώ μέσα σε μια από αυτές.

Λυδία Ψαραδέλλη